Nog een lange weg te gaan
Gerrie Wijnmaalen (36), moeder van vijf kinderen, heeft in de afgelopen periode van dichtbij meegemaakt hoe heftig een coronabesmetting kan uitpakken. Haar man Everhard liep het coronavirus op en belandde uiteindelijk in het ziekenhuis aan de zuurstofbeademing. Hij heeft vijf dagen zuurstof toegediend gekregen en dit sloeg wonderlijk goed aan. Maar daarmee was het gezin Wijnmaalen er nog niet. ,,Ik kreeg Everhard terug als een oude man. Door de artsen uit het ziekenhuis zijn we erop voorbereid dat de weg naar genezing lang zal zijn: gemiddeld duurt het herstel een half jaar tot een jaar.’’
Bij Everhard begonnen de klachten met koorts, maar daarna ging het ook snel bergafwaarts; hij hield niets binnen. Een dag later begon hij ook te ijlen en weg te vallen. Zijn zuurstofgehalte was nog goed, daarom was de conclusie ‘goed uitzieken.’ Weer een paar dagen later kwam er nog benauwdheid bij en toen een paar dagen later zijn koorts weer begon op te lopen en zijn zuurstofgehalte op het randje was, is hij direct met de ambulance naar Sneek gebracht. Hij heeft vijf dagen zuurstof toegediend gekregen in het ziekenhuis en dit sloeg wonderwel goed aan. ,,Wat is de zorg in Nederland toch ontzettend goed. Dit hebben we telkens ervaren wanneer we met hulpverleners in aanraking kwamen. We zijn ze zeer erkentelijk,’’ aldus een dankbare Gerrie.
Dat bij de één een coronabesmetting niet meer dan een kuchje oplevert en dat een ander er doodziek van wordt, wist de familie Wijnmaalen wel. Dat de nasleep van corona heftig en langdurig kan zijn, ervaart het gezin nu ook. ,,Trapklimmen was voor Everhard bergklimmen. We begonnen met kleine rondjes schuifelen om het blok en als dat lukte, waren we helemaal blij. Dit schetst een beetje de lichamelijke conditie van Everhard vanwaar hij moet opklimmen. Daarnaast heeft Everhard moeite met concentreren, zoekt hij af en toe naar woorden en is een activiteit als autorijden echt een inspanning. Het coronavirus kan verder gaan dan je longen, en kan dus ook echt gebieden in je hersenen beschadigen. Everhard is werkzaam als docent, en dan is het wel handig als het in je bovenkamer op orde is, dus werken kan ook pas weer als dit hersteld is.’’ Ondanks het feit dat Everhard nog een lange weg te gaan heeft, telt Gerrie de zegeningen die ze elke dag weer ontvangt. Everhard gaat stapje voor stapje vooruit en laat dagelijks vooruitgang zien, en dat is iets om dankbaar voor te zijn. ,,In dezelfde week dat Everhard ontslagen werd uit het ziekenhuis, stond een vrouw uit onze kerkgemeente aan het graf van haar man die overleden is aan de gevolgen van een coronabesmetting. En dat is iets om stil van te worden.’’
,,Heel Nederland heeft zijn zegje al gedaan over de geldende maatregelen van afstand houden en handen wassen. Mijn persoonlijke mening doet er niet zo toe,’’ zegt Gerrie. ,,Maar waar ik me vooral zorgen om maak, zijn de neveneffecten. Is de onderlinge liefde niet nog meer verkild door elkaar op afstand te houden? Ruzies die binnen families ontstaan over het wel of niet houden aan de maatregelen. De afname van de trouwe kerkgang – daar hoeven we Urk echt niet voor af. De vraag die mij bezighoudt is of deze crisis ons dichter bij de HEERE heeft gebracht, of zijn we harder geworden en nog meer op onszelf gericht?’’
